भूत बंगला : खाडी

नमस्कार मी निकिता जाधव आपणा सर्वासाठी एक हि कथा इथे सादर करीत आहे....हि कथा एका ठिकाणाबाबत आहे... आणि एका मुलीबाबत जी अनोळखीरीत्या त्या जागी पोहोचते...व नकळत ती अनाहूत तत्सम दुष्टशक्तींना आपल्या जीवनात समावून घेते... मी त्या ठिकाणांच नाव सांगून त्याची बदनामी करण्याची इच्छा नाही ठेवत म्हणून ते नाव गुपितच राहील....एक खाडी होती ती आणि अजून पण आहे... ती खाडी दिवसा पहायला गेली तर , खूप सुंदर आणि रम्य वातावरण असलेली... जिकडे बघाव तिथे झाडीच-झाडी आणि त्यातच पाऊस मग ती खाडी अत्यंत हिरवीगार आणि सुंदर दिसायची....तेथे मन खूप प्रसन्न व्हायचे .... तिथे वाहणारी एक खळखळ छोटीशी नदी, तेथील पक्ष्यांचा किलबिलाट ...पण म्हणतात ना...प्रत्येकाचे एक गुपित असत तसच त्या खाडीचे देखील होते... एक अमानवीय गुपित....सकाळी सुंदर दिसणारी ती खाडी ... सायंकाळ होत होत .. आपले रूप बदलायची आणि रात्र तिच्या सोबतीस असताना तेव्हा तर ती खाडी एक उदास खंडर वाटायची... पण उदास आणि धीरगंभीर अशी कि, जणू काहीतरी ती लपवण्यासाठी प्रयत्न करू पाहते ती दिवसा आणि रात्री, ती त्या लपवलेल्या गोष्टीना खुले सोडते....सर्वत्र काळोखच काळोख असायचा त्या ठिकाणी... जणू उजेडाच राज्य येऊन त्या खाडीमध्ये संपते... अतृप्त आत्म्यांची आसरा होती ती खाडी... त्या खाडीपासून काही एक अंतरावर वस्ती आहे...तिथले स्थायिक लोक असे मानायचे कि त्यांचे जवळचे सगेसोयरे जे मृत पावले आहेत ते....पिशाच बनून त्या खाडीमध्ये सामावले जायचे...त्यांचा अतृप्त आत्मा त्या खाडीत फिरायचा... आणि जो कोणी एखादा अनोळखी व्यक्ती किवा नवीन कोणी हि त्या खाडीजवळ जाई तेव्हा तो तिथेच नाहीसा होई... त्या खाडीची तेथील वस्तीच्या लोकांना प्रचीती व्हायची... म्हणून त्या लोकांपैकी कधी कोणी तिकडे फिरकत नसे....रात्रीच काय तर दिवसादेखील पण ते लोक तेथे जात नसत....आधीकाळी त्या वस्तीतील लोक...मासे पकडण्यासाठी तरी तेथे जायचे पण आता मात्र तिकडे त्या खाडीकडे कोणीच फिरकत नव्हत... पण आता खूप वर्ष उलटून गेले होते त्या वस्तीच्या ठिकाणी आता...एक सुंदर असे टावर झाले होते...त्यामध्ये काही जुने लोक तर काही नवीन राहायला आले होते...जे जुने राहणारे लोक होते त्यांना त्या त्या खाडीबद्दल माहिती होती... पण जे नवीन होते त्यांना काहीच माहित नव्हते.. आणि त्या टावरमध्ये काही दिवसांनी एक कुटुंब तेथे १२व्या मजल्यावर रहायला आले होते...त्यांना ती जागा खुप आवडली...त्या कुटुंबामध्ये होती वर्षा नावची मुलगी, तिला तिचे आई बाबा आणि तिचा एक मोठा भाऊ होता...असेच हे छोटेसे कुटुंब तेथे त्या घरात राहायला आले होते...सर्वांनी घराची पाहणी केली त्या घरात तीन रूम होत्या वर्षाने आपल्या स्वतः करिता सोयीस्कर आणि खिडकीतून बाहेरील सुंदर दृश्य दिसणारी एक रूम निवडली....आणि त्यांनी आपले घर हि व्यवस्थितपणे बसवले.... वर्षा खूपच खुश होती....कारण तिच्या आवडीची जागा तिला भेटली होती...असेच खिडकीतून बाहेर लक्ष घालत तिची नजर एका ठिकाणावर खिळली.... जणू ती मंत्र मुग्ध होऊन ते पाहत होती.... ती हिरवळ जागा ते खंडर दिसले.... आणि ती जागा म्हणजे " खाडी ! " पण वर्षा त्या खाडीच्या सौंदर्यास वरवरून भुलली होती... पण आत त्या खाडीतील ते काळे रहस्य तिला माहित नव्हते...पुढे घडणाऱ्या घटनाचा तिने स्वप्नात देखील विचार नसेल केला...वर्षाचे आई बाबा कामाला जायचे आणि वर्षा कॉलेजला आणि तिचा भाऊ प्रथमेश जॉबला जायचा.. सर्वात लवकर घरी येणारी हि वर्षाच होती....म्हणून ती घरी देखील एकटी असायची...तिला घरी एकट राहण अस कंटाळवान वाटायचं....तिला जोडीला कोणी नव्हत...ती रोज एकांतात असायची...आणि आपल्या खिडकीतून बाहेर त्या खाडीचे मोहक रूप टेहाळत बसायची...आणि त्यातल्या त्यात तिला भुतांच्या गोष्टी वाचण्याचा अतोनात छंद होता..तिला भूत हे काय असत ? या बद्दल तिला उत्सुकता असायची... पण तिने भूत कधी पाहिलेल नव्हत...एके दिवशी सायंकाळी जेव्हा सर्वजण घरी आले.. त्यांचे जेवण वगेरे उरकले... वर्षाने आपल्या आईच्या हाताखाली मदत केली... व सर्व काम करून ती तिच्या नियमितपणे खोली मध्ये आली...तिच्या मनात एक विचार आला ... कि , दिवसा इतके मन मोहून टाकणारी हि खाडी रात्रीच्या वेळी कशी दिसत असेल बर या विचाराने तिने खिडकीतून डोकावून बाहेर पाहिले... तेव्हा ती खाडी... अत्यंत विद्रुपीकरण झालेली विचित्र पिशाच्चरुपी वाटत होती....सर्वत्र काळोख होता...पण त्या खाडीचे काही पडसाद स्पष्ट दिसत होते...मधेच कुत्रे भुंकत होते....पावसाचे वातावरण असल्याने.... ढग दाटून आले होते...थंड गार वारा वाहत होता... आणि अश्यातच वर्षा त्या खोलीच्या खिडकीतून बाहेर त्या खाडीला पाहू लागली ...तिला पाहताच वर्षाच्या मनात एक उदासीनता जाणवली तिला.. एक भीती दरारा निर्माण झाला वर्षाच्या मनात...आणि तेवढ्यात इकडे वर्षाच्या रूममध्ये कोणीतरी प्रवेश केला होता... त्याचे पाउल दबकत दबकत ...वर्षाच्या दिशेने येत होते....वर्षाच्या खोली मध्ये तेव्हा एक अंधारसा होता.... पण नंतर तिच्या मागून कोणीतरी आले.... आणि "व....र्षाSSSS.. " असा आवाज येत एक हात वर्षाच्या खांद्यावर पडला...वर्षा दचकली.. खांद्यावर पडलेला तो हात तो आवाज त्या थंडगार वातावरनामध्ये देखील.. वर्षांच्या अंगास घामाच्या धारा लागल्या तिची मागे वळून पाहण्याची हिम्मत होईना....तरीही घाबरून तिने मागे पाहिले... खोलीमध्ये अंधार होता....वर्षाने नीट निरखून पाहिले तर तो दुसरा तिसरा कोणी नसून प्रथमेश तिचा मोठा भाऊ होता... त्यानेच तिला वर्षा अशी हाक मारली .... वर्षा आपल्या भावास पाहून आणखीच चिडली....कारण त्याने तिला एकांतात येऊन घाबरवल होत....वर्षाला असे घाबरलेले पाहून प्रथमेशला हसू सुटले....त्याच हसण खूप चालू होत. पण वर्षाचा रागवलेला चेहरा पाहून त्याने तिची माफी मागितली....आणि पुन्हा अस बोलणार नाही हे देखील म्हणाला...प्रथमेशने तिला होऊन विचारले "काय ग वर्षा ? काय तू एकटक त्या खाडीकडे बघत असतेस ? " इतकी काय हरवून गेलीस विचारात कि जे मी तुझ्या रूममध्ये आलो हे देखील तुला समजले नाही... तेव्हा वर्षा आपल्या भावास बोलू लागली ..."कि हि खाडी अरे सकाळची किती सुंदर दिसते आणि आता बघ ना तिला...किती भयंकर रूप आहे तिचे...." प्रथमेश तिचे बोलणे शांतपणे ऐकत होता...तीच बोलून झाल्यावर तो बोलला "कशी बघत बसते त्या खाडीकडे नको अस बघत जाउस उगाच नको ते विचार करते , आणि घाबरत जाते " असे बोलून प्रथमेशने वर्षाला झोपायला सांगितले....व तो तिला गुड नाईट बोलून झोपायला गेला... आणि वर्षा तिला तर झोपच येत नव्हती....तिला खूप उत्सुकता जाणवू लागली होती... आता त्या खाडी बद्दल जाणण्याची तोच विचार करीत करीत वर्षा झोपी गेली आणि रात्री अचानकच तिला...एक आवाज येऊ लागला...जणू कोणी श्वासासकट वर्षाचे नाव फुंकारत आहे हे तिला जाणवले ,,"वर्षाSSSSS ...... त्या आवाजाने वर्षा खडबडून जागी झाली... तिला वाटले भास झाल असेल, आपल्याला म्हणून ती तशीच झोपी गेली... सकाळी उठून वर्षा तिची सर्व कामे आटोपून नाश्ता करण्यास बसली...पण ती टेबलावरील असलेल्या पोह्यांना चिवडत रात्री झालेल्या तिच्या भासाचा विचार करीत होती.....हे तिच्या आईने बघितले कि तिची मुलगी काही विचारात आहे.... वर्षाच्या चेहऱ्यावर काळजीचे सावट होते....आणि ते तिच्या आईने हेरले होते...त्यावर तिची आई तिला म्हणाली "वर्षा बाळा मी तुला केव्हाची पाहतेय मगास पासून तू कसल्यातरी विचारात आहेस ? काय झाले आहे ? " वर्षा आपल्या चेहऱ्यावरचे भाव लपवत "काही नाही ! आई, काही नाही. "असे बोलून ती तिचा नाश्ता संपवून कॉलेजला जायला निघाली....आणि घराबाहेर पडली ... जाता जाता , तिच्या बिल्डिंगच्या खालच्या आवारात एक वृद्ध माणूस तिला दिसला... तो माणूस बराच वृद्ध होता.. असा वाटत होत कि तो तिथलाच एक स्थाईक आहे...वर्षाला वाटले त्या वृद्ध माणसाला त्या खाडी बद्दल काही माहित असेल तर आपण विचारून पहाव विचारायला काय हरकत आहे ? असे म्हणून ती त्या माणसाकडे वळली व त्याच्या जवळ गेली तो आपले काहीतरी काम करत होता.... आणि वर्षाने त्याच्या जवळ जाऊन त्याला विचारले " नमस्ते आजोबा , मी वर्षा " त्यावर त्या आजोबाने वर्षाकडे एका अनोळखी नजरेने पाहिले... आणि हुंकारला "हम्म.." त्यावर वर्षा पुढे बोलू लागली "आम्ही इथे नवीन राहायला आलो आहोत असे वाटत आहे कि तुम्ही इथे खूप वर्ष झाली राहत आहात ? "त्यावर तो वृद्ध व्यक्ती उत्तरला "हो मी या नजीकच हे टावर बनण्यापूर्वी पासून राहतोय " वर्षा पुढे म्हणाली "हो का ? बर आजोबा तुम्ही इथे जुने आहात म्हणजे आजूबाजूचा परिसर तुम्हाला नक्कीच माहित असेल ...कसा आहे ते ?" त्यावर आजोबा आपले काम थांबवत वर्षाकडे पाहू लागले...आणि म्हणाले "हो माहित आहे , पण तू का हे विचारतेयस ? " वर्षाने त्यांना ... "नाही आजोबा असच, तुम्हाला त्या खाडी बद्दल माहित असेलच मग तर ...? " वर्षाच्या तोंडून खाडी हा शब्द ऐकताच क्षणी आजोबांच्या चेहऱ्याचा रंग उडाला त्यांच्या चेहऱ्यावरील हावभाव बदलले...व ते चिंताग्रस्त दिसू लागले...हि कोण मुलगी आहे ? आणि खाडी बद्दल का विचारतेय हि मला ?" पण त्या आजोबांनी वर्षाला त्या खाडीबद्दल सांगण्यास टाळाटाळ केली ...पण आपली वर्षा जिद्दी होती .. ती ऐकनार्यातील नव्हती तिने त्या आजोबाना सांगण्यास प्रवृत्त केले ...आणि असे करत आजोबा मानले व आजोबांनी वर्षाला खाडीबद्दलचा एक न एक इतिहास सांगितला.... तेव्हा वर्षाला कळून चुकले कि ती खाडी पछाडलेली होती....तेथे अतृप्त आत्म्यांचा वास आहे... आणि दर आमावस्या पौर्णिमेला त्या खाडीमध्ये ... विचित्र हालचाली होतात.... हे सर्व ऐकल्यानंतर वर्षाचे डोळे मोठे झाले.... आणि एक भीती तिच्या मनात दाटून आली...तिचे अंग शहारले... ती आजोबापासून निघून आली आणि कॉलेजमध्ये आली पण लेक्चर मध्ये तिचे काही मन लागेना वर्षा घरी आली सायंकाळ झाली होती सर्व जन आले होते सर्वांचे जेवण झाली होती ... तिनेदेखील सर्व कामे आटोपून आपली रूम गाठली....आणि त्या खिडकीतून सगळीकडे बघितले ... आकाशात चंद्र दिसत होता...त्याचा उजेड सर्वत्र पसरला होता...आणि चांदण्या चमचम करीत होत्या.. आणि ते पाहताच वर्षा कॅलेंडरवर पहायला धावली आणि तेथे तरीखेच्या खाली ठळकपणे पोर्णिमा असे लिहले होते...वर्षाला लगेच आठवले ....त्या वृद्ध माणसाने काय सांगितले होते... कि पोर्णिमा आणि अमावस्याच्या रात्री त्या खाडीत हालचाली होतात.... वर्षा आपल्या खिडकी कडे धावली...बाहेर कुत्रे त्या खाडीच्या दिशेने पाहत भुंकत होते....वर्षाला बाहेर फक्त चंद्र प्रकाश दिसत होता.. त्या खाडीकडे काही हालचाली नव्हत्या... ती परत आपल्या बेडवर आली .. आणि भुताच्या गोष्टी वाचण्यात गुंग झाली....बराच वेळ उलटून गेला.. आणि अर्ध्या झोपेत असलेल्या वर्षाला ... घड्याळातील टोल ने उठवले ...तिने पहिले तेव्हा घड्याळात १२ वाजले होते....वर्षा जागी झाली आणि उत्सुकते पोटी .. ती आपल्या खिडकीजवळ आली...तिने बाहेर त्या खाडीकडे पाहिले पण तिला बाहेर पाहून निराशाच भेटली...फक्त कुत्रे भुंकण्याचा आवाज तिला येत होता...तिला वाटू लागले .."काही नाही वाटत तिथे ते वृद्ध आजोबा उगाचच घाबरवत होते...वर्षा खिडकी पासून माघारी फिरणार तितक्यातच तिला खाडीत काहीतरी हालचाल होताना दिसले ...वर्षाला त्या अंधारमय खाडीमध्ये एक वेगळच दृश्य दिसू लागले...एक लहानसा उजेड होता ..जो त्या खाडीमध्ये हलताना तिला दिसत होता ...दिवा होता तो..पण थोडा पुढे जाऊन तो एका नदीजल बंद पडला....त्या नदीत चंद्र प्रकाश पडला होता उजेडाने ती नदी साफ दिसत होती..वर्षाला अजून एक हालचाल तेथे दिसली ..त्या नदीत ..त्या नदीतून काही सावल्या बाहेर पडू लागल्या...आणि हवेत तरंगू लागल्या जणू काय त्या खाडीमध्ये त्याची त्या प्रेतात्म्याची जत्राच भरलेली होती....तेव्हा त्याच क्षणी वर्षाला परत जाणवले कि आपल्या मागे कोणीतरी आहे..त्याची तिला जाणीव झाली...तिला वाटले प्रथमेश दादा आहे पण , वर्षा त्या समजाने मागे वळून बघते तर मागे कोणीच नसत. असते तर एक भयान शांतता..वर्षा खूप घाबरलेली असते...आणि तशीच ती घाबरत तिच्या बेडवर येऊन झोपते...किती झाले तरी तिला झोप येत नसते तिला तिच्या डोळ्यासमोर ते खाडीचे दृश्य दिसू लागते...पण काही वेळ उलटल्यानंतर तिला झोप लागते.. सकाळ होते .. पण सकाळ झाली तरी वर्षा तिच्या रोजच्या वेळेत उठत नाही...तिचे आई बाबा आणि तिच्या भावास वाटते कि वर्षा का नाही आलीय..उठली का नाही आज? तेव्हा ते वर्षाला बघायला जातात..कि काय झाले तिला तिच्या रूममध्ये जाऊन बघतात.तर वर्षा अजून झोपलेली असते... तिची आई तिच्या बाजूला येऊन बसते..आणि तिला उठवायला बघते.. वर्षाला स्पर्श करताच वर्षाच्या आईला कळते कि वर्षाच अंग पोळतय ...तिला ताप आलाय ...तापेमुळे तिचे बाबा लगेच डॉक्टरला बोलवून घेतात आणि तिला तपासतात व औषध गोळ्या देऊ करतात ..वर्षा तशीच बेशुद्धावस्थेत असते डॉक्टर तिच्या घरच्यांना काळजी घ्यायला सांगतात...आणि निघतात वर्षाची आई काळजीत पडते कि काय झाले आहे वर्षाला? आणि तिची आई वर्षासाठी देवाकडे प्रार्थना करते "देवा माझ्या मुलीला बर करा." ..काही वेळ जातो वर्षा शुद्धीवर येते. वर्षाला काहीस बर वाटत असत मग ती थोड खाऊन पुन्हा आराम करत असते ...तेवढ्यात प्रथमेश दादा तिला भेटायला येतो...वर्षाला काहीसे बरे वाटत असते म्हणून ती आपल्या भावास काही सांगायचे ठरवते पण तो तिला तीच न ऐकता आराम करण्यास लावतो...आणि असा काही विचार करू नकोस हा सल्ला देऊन जातो..पण वर्षा गप्प बसणारी नसते..ती विचार करते कि आपण त्या खाडीत जाऊन बघायचंच कि काय हे ते तिथे काय दिसले आपल्याला .... एखादे वेळ तिथे माणसे पण असू शकतील न म्हणून आपण जाऊन पहायचच तिने तिच्या तापेचा देखील विचार नाही केला..वर्षाने दुसऱ्या दिवशी तेथे जाण्याचा निर्णय घेतला..आणि ती कॉलेज टाईमच्या वेळी निघून जाते खाडीत तेथे जाताच सकाळची मोहून टाकणारी ती खाडी तिला दिसते...खाडीचे ते रूप ती हिरवळीवर जणू फिदाच होते... तिचे ते मोहक सुंदर दृश्य तिला हरवून टाकते ...संमोहित करते तिला...तेथूनच हवेत उडणारे ते पांढरेशुभ्र बगळे ते वातावरण ती थंड हवा ...सगळ तिच्या मनाला मोह्ण्यासाठी माफक होत..सगळीकडे उंच उंच झाडी होती... तरीही थोडे आत जावे म्हणून ती आत मध्ये गेली काही अंतरावरती तिला एक झाडाला झोपाळा दिसला .... हि गोष्ट विचित्र होती कान अश्या या वीरान जागेत कोण झोका बांधून खेळत असेल ....ती तरीदेखील न भिता झोपाळ्याजवळ जाते .. आणि झोपाळ्यावर बसते व हळूहळू झोके घेऊ लागते...तिला तेव्हा खूप आनंद होतो... जसे जसे ती झोके घेऊ लागते.. तसेच तिची नजर एका ठिकाणी खिळते ... एका झाडाच्या खोडाजवळच एक चमकदार वस्तू पडलेली असते... लगबग आपल्या तळहाता इतकी.. आणि गोल अशी. वर्षा झोपळ्यावरून उतरते आणि त्या वस्तूकडे जाऊ लागते .. ती जवळ जाते आणि ती पडलेली चकमदार वस्तू हातात घेते....आणि ती पायातील पैंजण असते.. खूपच चमकदार चांदीची ...वर्षा जेव्हा ती पैंजण हातात घेते त्याचक्षणी तेथील वातावरण बदलू लागते...काळे ढग पसरू लागले... एक थंडगार वाऱ्याच्या झुळुका वर्षाला शिवून जात होत्या ... त्याला घाबरून वर्षा तेथून पळाली आणि आपल्या घरी पोहोचली....तेथेच मध्ये एका रस्त्यात त्या आजोबांनी वर्षाला धावताना पाहिले...वर्षा तशीच आपल्या घरात आली.. आणि कोणाला काही न सांगता आपल्या खोलीत शिरली.. तिला तेव्हा लक्षात आले तिच्या हातात काही तरी आहे तिने मुठ्ठी उघडून पाहिली तर त्यात ती पैंजण होती.. वर्षा दमली होती... ती आधी पाणी प्यायली..मग शांत होऊन आपल्या जागेवर बसली.. व ती पैंजण पाहू लागली...तिने ती तिच्या पायात घातली आणि प्रथम तिने वाजवून पहिली.. "छ्न्न्न ...छ्न्न " आणि नाचू लागली तिचे नाचणे बेताल होते.. ती थांबेना झाली होती... पण अचानक ती भानावर आली व थांबली...आणि तिने ती पैंजण ठेवून आतमध्ये ड्रोवरमध्ये दिली... आणि बाहेर सर्वासोबत परत जेवण करून आली..आणि तिने पहिले कि ती पैंजण बाहेरच होती.. ती तिच्या जागी नव्हती...ती जमिनीवर होती.. वर्षाने त्याकडे थोडे दुर्लक्ष केले आणि ती तशीच ठेवून दिली तिला वाटले पडली असेल आपल्या कडून ठेवताना.. असे म्हणून ती झोपली...आणि पण आज ती खाडीला पहायचे विसरून गेली दमली असल्याने ती लवकरच झोपी गेली...वेळ झाला होता... वर्षा गाढ झोपेत होती तरी देखील.. तिच्या कानात काहीतरी आवाज ऐकू येत होता... एक "छ्च्ह ..." असा ती त्या आवाजाने थोडीशी जाग ली आणि पुढे तो आवाज तिला स्पष्ट पणे ऐकू येऊ लागला ... "छन्न्नSSS " त्या आवाजाने वर्षा आता खडबडून जागी झाली... तो आवाज तिला एकदाच आला होता... आणि तो सुद्धा तिच्याच खोलीमधून..वर्षा खडबडून जागी झाली तेव्हा तो आवाज बंद झाला होता.. तिच्या खोलीमध्ये सर्वत्र अंधार होता...म्हणून काही आजुबाजूचे दिसत नव्हते फक्त खिडकीमधून चंद्रप्रकाश आत येत होता तोच उजेड..त्यात आपल्या खोलीच्या एका कोपऱ्यामध्ये शितलला एक प्रतिमा दिसली....जी तिच्या खोलीच्या एकदम कोपऱ्यात उभी होती... त्या संबंधीत प्रतिमेची काही हालचाल होत नव्हती...अंगावरती पांढऱ्या वस्त्राचा पेहराव होता... आणि चेहरा पूर्ण काळोखात बुडालेला...चेहरा अंधारात होता कि केस होते ते जे चेहऱ्यावर आलेले आणि चेहरा झाकत होते...वर्षा ते पाहतच बसली...तिचे मोठे डोळे त्या प्रतिमेलाच घुरत होते...काय आहे ते ? तितक्यात त्या प्रतिमेची हालचाल होत आहे असे वर्षाला दिसले.. वर्षाने आपले .. पांघरून घट्ट आपल्या चेहऱ्यावर ओढून धरले... तेव्हा हळू हळू वर्षाच्या कानी एक आवाज पडू लागला ... "छन्न ... छन्न ...छन्न " जणू त्या संबंधितच्या पायात तेच पैंजण आहेत...जे वर्षाने त्या खाडीमधून आणले होते... वर्षाने पांघरून ओढून घेतलेले आणि तो आवाज आता जोरजोरात येत होता ... ती वर्षाच्या जवळ येत होती.. खूप जवळ अत्यंत जवळ....आली होती ती..ती येऊन वर्षाच्या बेडजवळ ठेपले तिचा वर्षाच्या बेडला एक धक्का बसला आहे असे वर्षाला जाणवले.. वर्षाने आपले पांघरून काढून पाहण्याचा निर्णय घेतला.. आणि तिने हळू हळू आपले पांघरून काढले...व बेडच्या बाजूस पाहिले.. पण तिथे कोणीच नव्हते.. "हुश्ह्ह .....! " असे म्हणत तिने समोर पहिले तर ....वर्षाच्या चेहऱ्यासमोर तिचा चेहरा होता... अत्यंत भयंकर ...तिचे आ वसलेले ते तोंड आतील काळी जीभ ते काळपटलेले दात ..वर्षा ते पाहून जोरजोरात किंचाळू लागली...ते पिशाच्च वर्षाच्या शरीरापासून काहीस्या अंतरावर हवेत तरंगत होते.. त्याचे केस ... वर्षाच्या चेहऱ्यावर उलटले होते...वर्षा किंचाळली... तिच्या किंचाळनयाने घरातील सर्वांना जाग आली ..."काय झाले ? काय झाले ?" असे म्हणत सर्व जन वर्षाच्या खोलीत धावत आले...वर्षा घामाघूम झाली होती...तिचे ओठ थरथर करीत होते... ते प्रेत आता तिच्या ध्यानी मनी .... आणि मुख्य म्हणजे त्यांच्या घरात आता त्याने प्रवेश मिळवला होता....आता खरा सुरु झाला अनर्थ ..वर्षाच्या आईने तिला जवळ घेतले आणि समजावू लागली ... तिला त्यांनी पाणी दिले.. तेव्हा कुठे तिला शब्द फुटले...आणि ती बोलू लागली ... "भू...भूऊ...भूत आई भूत आहे इथ ..." त्यावर प्रथमेश पुढे आला नि म्हणाला "हे बघ शांत हो..तुला वाईट स्वप्न पडल असेल म्हणून तुला तसे दिसले असेल ...शांत हो आणि दिवस भर ते भूताच्या गोष्टी वाचतेस त्याने दुसर काय होणार..." त्यावर केविलवाण्या स्वरात म्हणाली "दादा खरच रे ...मी पाहिलं आहे ..इथेच माझ्या चेहऱ्यावर होत ते .." असे बोलत वर्षाला रडू फुटले...आणि ती हुंदके देत रडू लागली...वर्षाचे बाबा तिच्या जवळ येऊन तीला शांत करीत होते...तेव्हाच प्रथमेश चिंतेत होता... त्याची नजर तेव्हा खाली गेली आणि त्याने पहिले तिथ एक वृद्ध माणूस वरती त्याच्याकडे पाहत होता.. प्रथमेशला समजले नाही "तो कोण होता इतक्या रात्री ..आमच्या घराकडे का पाहतोय.." वर्षा शांत झाली होती... आणि पुन्हा ती झोपी गेल्यानंतर सर्व आपापल्या खोलीत परतले... सकाळ झाली होती.. वर्षाला परत ताप आलेला होता....प्रथमेश आता विचारात होता... आपली बहिण बरेच दिवस झाले असे का वागतेय ? तेव्हा त्याच्या अचानक लक्षात आले तो वृद्ध माणूस जो रात्री त्यांच्याकडे पाहत होता...प्रथमेश तडक उठला ....आणि खाली आला.. त्याने बऱ्याच ठिकाणी शोधाशोध केली...व इकडे तिकडे विचारत त्याला त्या वृद्धाचे घर भेटले...आणि तो एका जवळच्या आवारात पोहोचला तेव्हा..तेथे एक छोटेशे घर होते.. प्रथमेश त्याचे दार ठोठावण्यास पुढे झाला ..पण तितक्यातच त्याला आतमधून एक आवाज आला ... "दरवाजा उघडाच आहे आतमध्ये ये..." प्रथमेश चमकला.. त्याने दार आत ढकलले व आतमध्ये आला...प्रथमेश काही बोलणार तितक्यात ते वृद्ध त्याला थांबवत म्हणाले ..."येताना पाहिलं होत मी तुला ...माझ्या घराकडे.. ये बस .. माहित आहे मला तू कशासाठी आला आहेस ?" तुझी बहीण भेटली होती मला तू तिचे ऐकायला हव होतस रात्रीचा प्रकार सगळा तिने खरा सांगितला आहे.... " प्रथमेश उद्गारला "म्हणजे ? म्हणायचं काय आहे तुम्हाला? कि वर्षाने खरच पहिले " त्यावर ते वृद्ध उत्तरले..."मी तिला टाळले होते त्या खाडी बद्दल सांगण्यास पण हट्टी आहे ती खूप ..गेली तिथ आणि घेऊन आली एक अनाहूत शक्ती सोबत..." त्यावर प्रथमेश म्हणाला ..."तुम्ही कस हे सांगू शकता ..? जर हे खर आहे तर सिध्द करा चला माझ्या घरी ..." असे म्हणल्यास ते वृद्ध देखील प्रथमेश सोबत येण्यासाठी तयार झाले... वाटेत जात जात ते दोघे बोलत होते... प्रथमेश त्यांना विचारत होता.. तुम्ही म्हणताय ते खर असेल तर माझ्या बहिणीच्या जीवास धोका ? " प्रथमेशचे वाक्य तोडून ते म्हणाले " हो आहे तिच्या जीवास धोका मी अश्या बऱ्याच केसेस पहिल्या आहेत आणि बऱ्याच जणांना यातून सोडवल पण आहे ... आता पाहूयात तुमच्या घरी काय आले आहे ते ?" असे बोलत बोलत ते घरी पोहोचले.... घरी आल्यानंतर वर्षाच्या आई वडिलांचे गोंधळने स्वभाविक होते.. कोन एक अनोळखी माणूस आपल्या घरात येऊन त्यांना त्यांच्या घरात असलेल्या अमानवी ताक्ती बद्दल सांगिलतल्यास कोणाचा देखील विश्वास बसणार नाही....तरीदेखील प्रथमेशने त्यास आणले होते म्हणल्यास काही तरी तथ्य असेलच . म्हणून वर्षाच्या आई वडिलांनी तात्पुरता का होईना विश्वास दाखवला...तसे त्या वृद्ध माणसाने आपल्या समवेत काही सामग्री देखील आणलेली होती....त्याने प्रथमतः बसून सर्वांशी चर्चा केली .. "आणि त्यांनी सांगतिले ..हे पहा ..तुमच्या मुलीने अस काही वाईट पाहिलं असेल किवा तुमच्या घरामध्ये तस काही असेल तर आपल्याला लवकरच कळेल..पण एक गोष्ट आहे ती प्रेतात्मा आपल्या पैकी कोणालाही वश मध्ये करू शकते... किवा ती वर्षाच्या शरीराचा लपण्यासाठी आधार घेऊ शकते.... "वर्षाचे आई बाबा यावर विश्वास ठेवण्यास तयार नव्हते परंतु मुलीच्या जीवाचा प्रश्न होता...म्हणून त्यांनी ते मान्य केल.. सर्वजन वर्षाच्या खोलीत आले.. वर्षा तेव्हा झोपलेली होती... त्या आजोबांनी आपल्या झोळीतून एक काळी मेणबत्ती काढली... आणि व ती वर्षाच्या बेडच्या एका कोपऱ्यावर पेटवून ठेवली असे करत त्यांनी चारी बाजूला चार मेणबत्त्या लावल्या चारी काळ्या रंगाच्या... व त्यांनी सांगितले देखील... जर ती आत्मा सध्या वर्षाच्या शरीरात असेल तर या मेणबत्तीच्या क्षेत्राबाहेर ती पाउल नाही टाकू शकणार...पण ती वर्षाला नक्की हानी पोहोचवायचा प्रयत्न करेल...ते बोलतच होते कि तितक्यात... वर्षाचे सर्व केस हवेत आले .जणू कोणी मुठ्ठीत धरले असावे ..आणि तसेच तापाने फणफणत असलेली वर्षा तिला कोणीतरी केसांना धरून हवेत उचलले होते... वर्षा मदतीसाठी हात देखील वाढवू शकत नव्हती...ती हवेत होती... तिच्या डोळ्यातून घळघळ...पाणी आले होते..वर्षाच्या डोळ्यात पाणी होते वर्षाला जाणवत होते कि आपल्या शरीरावर कोणत्यातरी अतृप्त आत्म्याचा ताबा झाला आहे वर्षाला खूप त्रास होत होता ती आई बाबा ना हाका मारत होती कि मला वाचवा पण तिच्या घरचे काहीही करू शकत नव्हते असाय होते. तेव्हा लगेच त्यांच्या घरी आलेल्या आजोबांनी वर्षाच्या अंगावर गौमुत्र टाकले तसेच वर्षाच्या अंगात असलेले ते पिसाच ओरडू लागले तेव्हा वर्षाचा ते रूप पाहून घरचे तिच्या खूप घाबरून गेले होते वर्षाचे ते लाल डोळे आणि चेहरा तिचा पूर्ण सुकून गेला होता आणि ते गौमुत्र तिच्या शरीरावर टाकल्याने तिच्या शरीरावर जखमा झाल्या होत्या आणि तिचे हात पाय वाकडे झाले होते. केस हि तिचे पासले गेले होते वर्षा आता आक्रमक झाली होती पण वर्षा कोणाला हि ईजा करू शकत नव्हती कारण कि त्या आजोबांनी तिच्या बेड भोवती लावलेल्या काळ्या मेणबत्ती मुळे हे वर्षाला समजतात कि आपण ह्या मेणबत्ती मुळे ह्या लोकांना काही करू शकत नाही म्हणून वर्षात असलेले पिसाच वर्षाला खूप त्रास देऊ लागला आणि ओरडू लागला कि मी नाही सोडणार ह्या मुली ला जीव घेणार तुम्ही किती प्रयत्न करा मी नाही सोडणार ह्या मुली मी ह्या मुलीला मी माझ्या सोबत घेऊनच जाणार बघू तुम्ही मला कसे थांबवणार आणि खी खी खी हसू लागले हे सर्व ऐकून वर्षाच्या घरच्या च्या पाया खालची जमीनच सरकली वर्षाच्या घरचे त्या आजोबांच्या पाया पडू लागले आणि म्हणू लागले कि वर्षाला वाचवा बाबा वर्षाची मुक्तता करा त्या पिसाच पासून आम्हाला आमची मुलगी हवी आहे वर्षा तोपर्यंत हवेत तरंगत होती आणि डोळे फिरवात होती आणि स्वताला बेड वर आपटून घेत होती स्वताचे केस ओडत होती वर्षाच रूप खूप भयानक झला होत असा वाटत होते कि ते पिसाच आता काही वर्षाला सोडणार नाही ते तिला घेऊनच जाणार तेवड्यातच त्या आजोबांनी जोर जोर जोरात हनुमान चाळीसा बोलायालासुर्वात केली आणि हेय ऐकून वर्षात असलेला पिसाच जोर जोरात किंचाळायला लागल ते पिसाच एवढ जोरात किंचाळत होत कि अस वाटत होते कि कानाचे पडदे फटतील अस वाटत होते. तरी हि ते आजोबा हनुमान चाळीसा बोलन काही बंद करत नव्हते ते सुरूच होत तेव्हा वर्षात असलेल पिसाच वर्षाला खूप वेदना देऊ लागल ते पिसाच बाहेर जाण्यासाठी धडपडू लागला पण आजोबांनी लावलेला ल्या मेणबत्ती मुळे बाहेर हि येत येत नव्हते त्याला तसेच आजोबांनी हनुमान चाळीसा बोलता बोलता त्या पिसाच वर गौमुत्र टाकू लागले आणि हे सर्व असह्या होऊन ते पिसाच वर्षाच्या शरीरातून बाहेर आले आणि अचानक गायब झाले. ते पिसाच वर्षाच्या शरीरातून बाहेर येताच वर्षा धाड करून बेड वर कोसळली आणि बेशुद्ध झाली. आजोबांनी प्रथमेश ला तिच्या पायात असलेले पैजण कडून घेयला सांगितले आणि ते पाण्यात विसर्जन करायला सांगितले. वर्ष आता त्या पिसाच पासून मुक्त झाली होती. वर्षाच्या आई बाबांनी वर्षाला जवळ घेतले आणि वर्षाला जाग करण्याचा खूप प्रयत्न केला तशी वर्षाला शुद्ध आली होती वर्षाला काही आठवत नव्हता वर्षाची शुद्ध येतात घरचे तिच्या खुश झाले. मग तिच्या घरच्यांनी आजोबांचे हात जोडून आभार मानले. आजोबांनी वर्षाच्या हाताला एक धागा बांधायला दिला आणि बोलले कि हा धागा वर्षाच रक्षण करेल आणि एक महत्त्वाचा सल्ला दिला कि हे घर जमेल तेवड्या लवकर सोडून द्या. आजोबांचं बोलना ऐकून वर्षांच्या बाबांनी होकारार्थी मान हलवली.